Pamiętając o tych, którzy zginęli na nieludzkiej ziemi

Katyń w świadomości Polaków to symbol ludobójczej polityki władz sowieckich wobec narodu polskiego. Prawda o Katyniu długo nieobecna w szkolnych podręcznikach, ujrzała w końcu światło dzienne. Mimo upływu lat i poznania wielu faktów jest nadal bolesną raną, tym bardziej, że sprawcy nie przyznają się do ludobójstwa i nie odpowiedzieli za zbrodnię, której się dopuścili. Katastrofa smoleńska na nowo pokazała światu rozmiar tragedii narodu polskiego. Straciliśmy dziewięćdziesięciu sześciu naszych rodaków, w tym prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej śp. Lecha Kaczyńskiego, jego małżonkę śp. Marię Kaczyńską, ostatniego prezydenta na uchodźstwie śp. Ryszarda Kaczorowskiego oraz wielu wybitnych przedstawicieli polskiego życia publicznego. To oni pielęgnowali pamięć rodaków o tysiącach Polaków skrytobójczo wymordowanych  przez Rosjan. Dziś śmiało można ich nazwać „bojownikami o prawdę katyńską”.

13 kwietnia 2014 r. w Tuligłowach miała miejsce druga część obchodów 4. rocznicy katastrofy smoleńskiej oraz 74. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Stowarzyszenie przygotowało kolejną Wieczornicę Patriotyczną. Wzięli w niej udział między innymi: Pani Wójt Bożena Gmyrek, Przewodniczący Rady Gminy Pan Jerzy Kondrat, Pan Wojciech Wańkowicz Radny Gminy Rokietnica, Ksiądz Proboszcz Mariusz Marciniec, Ksiądz Katecheta Ryszard Legan, Nauczyciele z Gimnazjum w Rokietnicy: Pani Bożena Lotycz i Pan Damian Balicki oraz licznie zgromadzeni mieszkańcy Tuligłów. Głównym punktem programu było przedstawienie w wykonaniu młodzieży pt. „Gdzie jesteś Tatusiu?”.

Aktorzy zaprezentowali losy jednej z wielu polskich rodzin, których dotknęła zbrodnia katyńska. Głównymi bohaterami byli dwaj żołnierze polscy (w ich role wcielili się: Arkadiusz Furtak i Paweł Kuźma) aresztowani przez NKWD (aktorzy: Kamil Kondrat i Krzysztof Zamróz), wywiezieni na wschód wraz z innymi polskimi żołnierzami, osadzeni w obozie sowieckim w Kozielsku. Żona jednego z nich (rolę odegrała Kornelia Kubas) wraz z córką (Julia Malec) bardzo tęsknią i żyją w ciągłej niepewności, gdyż nie mają żadnych wiadomości od aresztowanego.

Przedstawienie miało na celu wzbudzenie u widzów refleksji na temat historii Polski oraz uświadomienie obowiązku pamięci o tych, którzy przed nami tę historię tworzyli i dzięki którym możemy żyć w wolnej Ojczyźnie. Jak powiedzieli prowadzący (Patrycja Płocica i Tomasz Kuźma) „Najważniejsza jest pamięć, gdyż narody, które tracą pamięć, giną”.

Młodzież (Gabriela Mochoń, Paulina Furtak, Karolina Niemczycka, Weronika Stec i Artur Zajchowski) poprzez recytacje wierszy oddała hołd ofiarom zbrodni katyńskiej i katastrofy smoleńskiej. Za stronę techniczną przedstawienia odpowiadali: Jakub Raba oraz Pan Adam Potoczny. Spektakl wyreżyserowały panie Małgorzata Furtak i Małgorzata Stec.